Met uitzicht op een groot Tesla-logo schrijf ik aan mijn 10e editie van de Woensdag Video. Zojuist zat ik in een vergadering waarin ik geroemd werd om mijn scherpe pen. Ik was verbaasd omdat ik mijzelf niet meer zo zie, als schrijver.
Schrijven is voor mij een vanzelfsprekendheid maar geen passie of uitingsvorm. Meer een vehikel om iets van dingen te kunnen vinden. In deze woensdag vind ik iets van jezelf uitspreken. Het is een voorwaarde om te kunnen verbinden met dat wat voor jou waar is. Het heeft mij jaren gekost om het vrij en onbevangen te kunnen doen. Zeker wanneer je in een zaal zit met mensen die het met je oneens zijn.
Schrijven doe ik door deze wekelijkse Substack weer vaker. Ook werk ik aan een uitgave waarin ik mijn werk in cultuurverandering wil uitdiepen. Hiervoor lees ik mijn werk van jaren geleden terug. Ook dat is best prettig. Zo gek zijn deze eerste versie helemaal niet.
Luistertip: Rinke Verkerk bij de Zelfspodcast
Journalist Rinke Verkerk (oa De Correspondent ) legt haarscherp uit wat er nu gebeurt in Gaza en op de Westelijke Jordaan oever en wat de afschuwelijke realiteit is van The End Game.
“Als de Palestijnen straks geen vijand blijken te zijn, dan heeft de Israëlische regering een nieuwe vijand nodig.”
De wereld dichtbij
In de vorige editie van de woensdag video sprak ik over de demonstratie voor een duidelijk standpunt van de Nederlandse regering in bescherming van het Palestijnse volk.
Ik vind het goed om steeds vaker te zien dat het alledaagse nu wordt overgenomen door grote wereldthema’s. Vergaderingen starten met een reflectie of in ieder geval even stilstaan bij de bommen die vallen op burgers. Dit gebeurt ook in de bestuurlijke wereld. Een wereld die bij mij vooral bekend staat als een met kleppen op.
De wereld is deze week even dichtbij door een NAVO vergadering in ons Den Haag. Goed moment voor mij om met familie een paar dagen naar Zeeland te vertrekken.
Share this post